Burgemeester Korteland heeft aangegeven dat er drie soorten opvang/huisvesting te onderscheiden zijn: de huisvesting van statushouders, noodopvang en crisis-noodopvang.
Op dit moment hebben we in Meppel geen crisis-noodopvang. Bij deze vorm van opvang kan gedacht worden aan sporthallen vol veldbedden. Bijvoorbeeld vanwege het gebrek aan privacy, keukens en douches een vorm van opvang die niet langer dan een paar dagen of weken kan duren.
De huisvesting van statushouders verloopt in Nederland problematisch en is een van de grote redenen dat AZC locaties en andere vormen van (crisis)noodopvang verstopt raken, veel gemeenten voldoen niet aan de vraag. In Meppel is dat anders, de huisvesting van statushouders is op orde, daar zijn we als fractie van GroenLinks erg blij mee.
Noodopvang kennen we in Meppel op twee locaties: de boot waarop vluchtelingen wonen en het oude ziekenhuis. In beide gevallen zijn er afspraken rondom de duur van de noodopvang. Het ziekenhuis bijvoorbeeld heeft een maximale huurperiode en burgemeester Korteland geeft aan dat het oude gedeelte niet meer geschikt is om veel mensen te huisvesten. Rondom de boot zijn er afspraken over hoe lang de boot kan blijven liggen.
De noodopvang staat daarom onder druk. De gemeente werkt hard om voldoende plekken voor voldoende mensen te realiseren. Om hierbij te ondersteunen heeft de ChristenUnie in samenwerking met andere partijen, waaronder GroenLinks, een motie opgesteld. Deze motie roept op om ons voor te bereiden op uitbreiding van de opvang en tegelijkertijd te blijven doen wat we al doen: nood-opvang en huisvesting statushouders.
Na een kort debat, waarin fractievoorzitter Anouk vertelde over de onmenselijke situatie in Ter Apel, is de motie unaniem aangenomen. Meppel blijft zijn best doen om fijne gemeente te zijn voor huidige inwoners, tijdelijke inwoners én toekomstige inwoners.